Rozenschijn en manengeur

‘En?! Hoe zijn ze? Mam.. je klinkt niet echt enthousiast..’. Ergens begin januari, tijdens een van de enige telefoongesprekken die ik met thuis heb gehad in Kenia, vertelde mama dat ze de informatie over mijn gastgezin in Costa Rica binnen hadden. ‘Nee, dat is het echt niet, ik ben alleen een beetje voorzichtig met mijn mening, na Philine weten we het nooit zeker.’ Terecht, na één mailtje en een paar foto’s kun je lastig een mening geven én zonder verwachtingen bestaan er geen teleurstellingen. Maar toch, je gaat je een beetje zorgen maken. Zoals ik al vaker heb laten vallen is het begin gewoon een tijd dat je écht mensen nodig hebt die er voor je willen zijn, je ruimte willen geven. Twee weken heb ik me enigszins alleen gevoeld, maar dat hoort erbij. Langer niet, want mijn hostfamilie heeft me die kans nooit gegeven, waarvoor ze echt een prijs verdienen. Ik kan me nu pas goed voorstellen hoe Philine zich die eerste maanden in Amerika moet hebben gevoeld. Hoe ze het heeft doorstaan? Schiet mij maar lek, dat weet ik niet hoor. Fijne mensen om je heen scheelt zoveel, zoveel zorgen waar je je niet druk om hoeft te maken. Waarom laat ik mijn kaken dan soms toch zo hard knarsen, dat ik er hoofdpijn van krijg? (Van mijn nieuwe vriendin Anu, de massagetherapeut uit Engeland, heb ik geleerd dat dat mogelijk is). Te veel nadenken is denk ik de oorzaak. De oplossing, die vind je soms ergens in Nederland. Afgelopen week had ik zo’n dagje, je mist iedereen en alles dan gewoon een beetje. Die dag heb ik mijn Skype aangezet en een vriendinnetje opgebeld; dat lucht op..! Ik heb me de afgelopen maanden goed kunnen realiseren dat mijn familie en vrienden me echt goed kennen, ze zeggen en weten alles wat ik nodig heb. Dat ik het thuis makkelijker heb en daar dan soms naar verlang, is een waanidee. Eens zei een wijsman tegen mij: ‘En weetje, dat je het thuis makkelijker hebt is nog maar de vraag, want je neemt jezelf altijd mee’. Het chique woord dat dat definieerde, ben ik helaas vergeten. Ik zal Barrierweg 34 te Liempde een mail schrijven: ‘weh zedde nouw?’. Adviezen mogen dan niet altijd meteen de juiste zijn, maar oprecht zijn ze wel. En dat is precies wat je in situaties als deze nodig hebt, want het is echt niet alleen maar rozengeur en manenschijn. Beide families/vrienden, CR en NL, werken eraan mee om mij een zo fijn mogelijke tijd te geven en daar ben ik iedereen meer dan dankbaar voor..!

Gister heb ik mijn boekje met teksten en foto’s van familie/vrienden voor het eerst geopend in Costa Rica. Vandaar dat ik op het idee kwam jullie ‘een gevoel’ uit te leggen. Slikken moet je altijd met zo’n boekje, niet omdat ik me dan alleen of verweg voel, maar omdat het allemaal zo klopt.. Ik ben nu min of meer aan het einde van mijn avontuur, dus nu heb ik de kans om na te gaan of de ‘hypotheses’ in mijn boekje een beetje kloppen met het eindresultaat. En ja, ik heb ervaringen opgedaan die ik nooit meer vergeten zal, ik heb gemist en heimwee gevoelt, ik heb me laten vallen in andermans werelden waarin ik me heb kunnen aanpassen maar ook geaccepteerd werd en .. ik mis deze tijd nu al; Kenia en straks Costa Rica. Bijzonder dat jullie me van te voren me al konden vertellen hoe ik zoiets ging missen en het nu dan ook écht zo voel. (En nee vriendinnetjes, ik heb (dit keer) gelukkig geen liefde gevonden, nee pap en mam, ik heb de sneeuw geen seconde gemist en Phil, ik kan je nu Spaans leren zodat je óók pro-Spaans bent). Gelukkig heb ik nog ongeveer een maand te tijd om te blijven beleven en rond te kijken, want dat doe ik nog elke dag. 27 april komt de bende hierheen gevlogen om mij in te huren als guidetour door Costa Rica ofwel mijn leven van de afgelopen maanden.

Om jullie ook nog een béééétje op de hoogte te houden van alle activiteiten die ik mee maakt, hier een opsomming van enkele gebeurtenissen:
- Milou (+ D & G) goes Panama > godcrimineel wat warm, maar wat fijn om overal palmbomen te zien waaien, erg mooi!
- Verkiezingsweek op school > ken jij Ned’s Survival Gids zoals Joelle? Dan weet je hoe schoolverkiezingen er in heel Amerika aan toe gaan, campagnes, slogans, debatten en vooral de grootste gekheid om te winnen. Y.O.L.E 2015 it issssss!
- Feestjes > van verjaardagen tot mássive kinderfeestjes tot feestjes met mijn vrienden tot festivals met fake ID’s. Gemaakt door mijn ‘bloedeigen’ costaricaanse oom!!
- Toetsweek > ter herinnering: Spaanse stof en Spaanse vragen die een degelijk Spaans antwoord willen. Na deze week van vooral geen studie en vooral veel slaap, kreeg ik vooral goede punten…?!??! Behalve Biologie, sorry papmam, daar heb ik niet eens het aantal punten voor gehaald om überhaupt een cijfer te krijgen..
- Semana Santa > as we speak heb ik een week vakantie, genaamd Semana Santa, een week vrij voor de viering van o.a. Pasen. Ik heb hier overigens geen paasontbijten/brunches gehad dus ik neem aan dat we dat uitgebreid gaan inhalen als ik weer terug ben, zolang je je eigen krukje meeneemt: feel free to schuif aan.
- Studie inschrijving > jaaahaa, ik ga volgend jaar gewoon studeren hoor.

Lieve allemaal, bedankt voor jullie leuke reacties op mijn blog. Nogmaals, ik vind ontzettend leuk om jullie meningen te horen, blijven doen hoor! Ook jullie, veel plezier en succes deze maanden van afsluiting en afronding. Sommige gaan richting het einde van hun eerste studiejaar, sommige gaan (eindelijk/een poging wagen om/hopelijk) een einde breien aan hun middelbareschooltijd, sommige ronden gewoon het ‘jaar’ af omdat de zomer (misschien eerst de lente) er echt bijna aankomt. Maar iedereen plant weer een nieuw avontuur voor volgend jaar…

XOXO Gossip Girl (Kim, deze is voor jou)
Milou 