Eerste week

Een lange, moemakende vliegreis van Amsterdam > Houston > San José zat er eindelijk op toen ik de twee begeleidsters van Intercultura vond. Intercultura is de organisatie in Costa Rica waar Into Holland mee samenwerkt. Twee aardige meisjes waarmee we het weekend verder ook samen waren. In totaal arriveerden na mij nog 6 meisjes en 2 jongens die ook allemaal voor een Exchange kwamen. Doordat ik al eerder van huis was weggeweest en het feit dat je eigenlijk echt alleen bent gekomen al kende, tetterde mijn stem vooral in de taxi. Volgens mij waren ze allemaal nog een beetje flabbergasted; 'wat ben ik ook al weer aan het doen?' Maar ik geef toe, die realisatie kwam bij mij wat later en ja, dan val je soms even stil. ;) Het verdere weekend hebben we in San José in een soort openbare recreatie plaats vooral veel gerelaxed en wat nuttige info/presentaties gekregen.

Zondag, D-Day, ontmoetten we allemaal onze nieuwe families, sommige voor een jaar, sommige voor een half jaar en Milou voor drie maandjes. Terwijl iedereen nagels zat te bijten, knietjes aan het knikken was en rondstuiterde, zat ik redelijk relax gewoon beetje chill wittewel. Dunnia en Gerardo waren er vroeger dan afgesproken (ook hier is dat heel ongewoon, optijd komen) waardoor ik als eerste mijn avontuurtje in ging. Ik woon in San Juan, dat is aan de oost kant van San José, ik was dus praktisch al thuis. Mijn kamertje, nieuwe mormel van een kat en twee keffertjes van honden begroet en dan.. dan komt die realisatie waar ik het in het begin over had. Je bedenkt je dan pas: hier moet ik een nieuw leven opbouwen voor drie maanden. Je maakt nieuwe vrienden, nieuwe gewoontes en hobby's, bekend worden in een nieuwe omgeving, een nieuwe school en een nieuwe taal. Nogal wat drempels waar je over heen moet klimmen, nieuwe dingen zijn soms nou eenmaal moeilijk of spannend. Ik weet hoe het voelt om 'onbekend' te zijn en ook dat het zo weer over gaat, maar niks duurt langer dan die tijd. Voor iedereen die dit leest en nu ook in zo'n situatie zit, inclusief mezelf: het komt écht goed, niet te veel nadenken en gewoon gaan genieten. Je bent hier tenslotte alleen maar om een mooie tijd te beleven. Gewoon pura vida, dat is een uitspraak die hier in elke ademhaling wordt gezegd, het betekend van alles, maar vooral: het leven is mooi!!

Mijn Spaanse vocabulaire wordt uitgebreider met de dag, maar nog steeds ben ik echt een hakketak wat praten betreft. Het Spaans in Spanje, wat ik heb geleerd, is namelijk ook nog eens 12492x anders dan het Costa Ricaanse Spaans.. Dunnia spreekt echt alleen maar Spaans en Gerardo kan gelukkig wel wat Engels, dus enigszins communiceren lukt wel. Op school zal ik vast nog sneller leren en misschien kan ik ergens een extra lesje krijgen.

Communicatie is namelijk zo belangrijk als je elkaar wilt leren kennen maar ook als je wilt aangeven hoe je je voelt. Dat heb ik wel gemerkt toen we van woensdag tot vrijdag naar het strand gingen. Lekker het échte warme weertje opzoeken, ik woon in het koudste gedeelte van Costa Rica, vandaar. Misschien heb je wel eens foto's gegoogled van de stranden in Costa Rica, zo niet ff doen dan, die zijn zo ontzettend mooi, ik keek dus wel uit naar die dagen. We vertrokken m 7 u 's ochtends en met tussendoor een stop bij een restaurant kwamen we om 2 uur 's middags aan. Heel mooi appartementje en maar 500 m van het dichtsbijzijnde strand! Maar toen ik mijn tas met spullen wilde pakken, was-ie weg.. Mijn tas (uit de 100 tassen) en Dunnia's telefoon waren tijdens de stop bij het restaurant uit de auto gestolen. Op de camerabeelden van het restaurant was te zien dat een man de auto openbrak. Bedenk eens wat je allemaal wel niet meeneemt als je een weekendje weg gaat, en dat was dus allemaal weg.. Ik heb wel 8x moeten slikken voordat ik me gelukkig kon prijzen dat ik mijn telefoon en portomonee met pasjes niet in die tas had zitten. Het is gewoon echt even foktop dat alles wat je nog bekend is, wat naar mij zit, ruikt etc. ook allemaal weg is. Vooral omdat ik hier nu nog maar zo kort ben, ik ben nu gewoon nog een beetje zoekende. Nouja, er is helaas niks meer aan te veranderen maar ik had natuurlijk nog steeds geen spullen voor dit weekendje. Die dag zelf nog heb ik de meest hoognodige dingen weer gekocht, wat hier overigens echt reteduur is, en ben ik een beetje bijgekomen. De volgende dag was gelukkig een heel relaxte dag op het strand, barbecuen en het witte strand met knalblauwe water maakte het ook wel erg mooi. Toevallig kwamen we nog familie tegen waar we nog de zonsondergang mee hebben gekeken. De laatste dag zijn we rond 12 u weer vertrokken richting huis, met weer een laaange trip voor de boeg.
Kortom, nog al een 'bijzondere' paar dagen, maar laten we sommige gedeeltes snel weer vergeten. Een gloednieuwe Exchange Student heeft wel wat anders aan d'r hoofd..!

Komende maandag heb ik (volgens mij) mijn eerste schooldag op Saint Gregory Colégio. Een nieuw schooljaar begint dan en ik zit waarschijnlijk in het laatste jaar. Ik weet momenteel eigenlijk nog niks over iets wat school betreft, alleen dat mijn uniform een donkerblauwe broek heeft. We zien wel en laat maar komen, ik ben intussen wel klaar om dit Costa Ricaanse leventje een soort van ritme te geven.

XX Milou