Eerste week
Door: Milou Peperkamp
Blijf op de hoogte en volg Milou
13 December 2014 | Kenia, Nakuru
Haa lezertjes, mijn eerste bericht vanuit Kigio, Kenya
Behalve dat naast mij in het vliegtuig Jill & Michael (UK) en Grace (US) zaten en dat ze echt de beste films hebben bij KLM, heb ik geen bijzonderheden te vertellen over de vlucht. Na wat vertraging kwam ik aan op het vliegveld waar ik eerst een Ebolascreen kreeg, ik en 8972346 anderen. Geduw en gezweet maar na een half uur was ik er doorheen, zonder ebola! Ongeveer een uur later stond ik buiten waar Sam, een ranger van het park mij al zo' n 1,5 u stond op te wachten maar nog steeds heeeel lief was, mij kwam ophalen. Samen met een vriend van hem reden ze mij naar de guesthouse waar we zouden verblijven voordat we de volgende dag doorreden naar Kigio. Heel simpel guesthouse en mijn eerste keer douchen met koud water..:((( De volgende ochtend hebben we tussen de 2-3 uur gereden naar Kigo, daar werd ik opgepikt door Charles, een andere ranger, die mij eerst een rondleiding door het park gaf voordat ik naar mijn verblijf ging. Sam vertelde dat hij vakantie had tot 6 januari dus samen met zijn vriend gingen ze naar huis.
Aangekomen op de plek van bestemming ontmoet ik meteen mijn (enige) mede volunteer, een Franse jongen genaamd Alexandre. Dan krijg ik pas door dat met z' n tweeen, eclx Charles en Karioki (de chef), toch best gek is. Er is best veel vrije tijd maar geen stroom, warm water, internet en bereik. We zijn dus volledig afhankelijk van elkaar en Alexandre en ik zijn natuurlijk twee vreemden voor elkaar. Hetzelfde geldt voor de weekenden, je kan doen wat je wilt: steden bezoeken, andere parken bezoeken, andere vrijwilligers bezoeken etc. thuis blijven is eigenlijk geen optie. Het is dus nog een beetje zoeken hoe ik alle vrije tijd ga opvullen, maar om je 'gedwongen' bij iemand op je gemak te moeten voelen, is ook nog niet zo makkelijk. Al moet ik zeggen dat het al een stuk beter gaat, soms heb je gewoon geen andere optie ;). Het eerste weekend (12-14 dec) gaan we Lake Nakuru Nationale Park en Nakuru zelf bezoeken; een stad die een uurtje verderop ligt en waar nog een heleboel andere vrijwilligers zijn van Projects Abroad. Hopen dat we de komende weekenden ook dingen met hun kunnen doen. Op 22 december komt er een tweede jongen bij die voor twee weken blijft en over een maand komt er nog een meisje bij ons wonen. Over een maand ben ik dus eindelijk niet meer alleen in die grote kamer!!
Het dagprogramma ziet er ongeveer als volgt uit: 8-12 uur eerste deel werken, 12-14 uur middagpauze/vrije tijd en 14-17 uur tweede deel werken. Het verschilt overigens elke week/dag, soms beginnen we om 6.30 uur. Na 17 uur is het dus weer vermaken zonder stroom, internet en bereik. Zie dat nog maar eens te doen, met alleen maar spullen die aan de stroom moeten! Gelukkig ben ik prepared for anything dus die tijd is voorbij voor ik het weet.
Ik heb geen idee wanneer ik weer de kans heb om iets te schrijven dus bak hier maar op voort en maak je eigen fantasieen voor nu, hopelijk tot snel!
Liefzzz, Milou
8/12/14 - 13/12/14
Behalve dat naast mij in het vliegtuig Jill & Michael (UK) en Grace (US) zaten en dat ze echt de beste films hebben bij KLM, heb ik geen bijzonderheden te vertellen over de vlucht. Na wat vertraging kwam ik aan op het vliegveld waar ik eerst een Ebolascreen kreeg, ik en 8972346 anderen. Geduw en gezweet maar na een half uur was ik er doorheen, zonder ebola! Ongeveer een uur later stond ik buiten waar Sam, een ranger van het park mij al zo' n 1,5 u stond op te wachten maar nog steeds heeeel lief was, mij kwam ophalen. Samen met een vriend van hem reden ze mij naar de guesthouse waar we zouden verblijven voordat we de volgende dag doorreden naar Kigio. Heel simpel guesthouse en mijn eerste keer douchen met koud water..:((( De volgende ochtend hebben we tussen de 2-3 uur gereden naar Kigo, daar werd ik opgepikt door Charles, een andere ranger, die mij eerst een rondleiding door het park gaf voordat ik naar mijn verblijf ging. Sam vertelde dat hij vakantie had tot 6 januari dus samen met zijn vriend gingen ze naar huis.
Aangekomen op de plek van bestemming ontmoet ik meteen mijn (enige) mede volunteer, een Franse jongen genaamd Alexandre. Dan krijg ik pas door dat met z' n tweeen, eclx Charles en Karioki (de chef), toch best gek is. Er is best veel vrije tijd maar geen stroom, warm water, internet en bereik. We zijn dus volledig afhankelijk van elkaar en Alexandre en ik zijn natuurlijk twee vreemden voor elkaar. Hetzelfde geldt voor de weekenden, je kan doen wat je wilt: steden bezoeken, andere parken bezoeken, andere vrijwilligers bezoeken etc. thuis blijven is eigenlijk geen optie. Het is dus nog een beetje zoeken hoe ik alle vrije tijd ga opvullen, maar om je 'gedwongen' bij iemand op je gemak te moeten voelen, is ook nog niet zo makkelijk. Al moet ik zeggen dat het al een stuk beter gaat, soms heb je gewoon geen andere optie ;). Het eerste weekend (12-14 dec) gaan we Lake Nakuru Nationale Park en Nakuru zelf bezoeken; een stad die een uurtje verderop ligt en waar nog een heleboel andere vrijwilligers zijn van Projects Abroad. Hopen dat we de komende weekenden ook dingen met hun kunnen doen. Op 22 december komt er een tweede jongen bij die voor twee weken blijft en over een maand komt er nog een meisje bij ons wonen. Over een maand ben ik dus eindelijk niet meer alleen in die grote kamer!!
Het dagprogramma ziet er ongeveer als volgt uit: 8-12 uur eerste deel werken, 12-14 uur middagpauze/vrije tijd en 14-17 uur tweede deel werken. Het verschilt overigens elke week/dag, soms beginnen we om 6.30 uur. Na 17 uur is het dus weer vermaken zonder stroom, internet en bereik. Zie dat nog maar eens te doen, met alleen maar spullen die aan de stroom moeten! Gelukkig ben ik prepared for anything dus die tijd is voorbij voor ik het weet.
Ik heb geen idee wanneer ik weer de kans heb om iets te schrijven dus bak hier maar op voort en maak je eigen fantasieen voor nu, hopelijk tot snel!
Liefzzz, Milou
8/12/14 - 13/12/14
-
16 December 2014 - 21:57
Klaas En Sandra:
Ha lief Miloutje,
Blij iets te kunnen lezen van jouw avontuur in de Afrikaanse savannen! Het klinkt down to earth and back to the basics, een cultuurshockje?! Heb je al een aantal van de big five gespot? Wat een bofkont om dagelijks op safari te gaan! We weten dat je ervan geniet, en wij genieten met je mee en kijken uit naar je volgende belevenissen. XXX pap en mam
Hee Loekie! Wat een omschakeling hè?! We proberen ons voor te stellen hoe je daar door t park scheurt in een jeep en zijn zo benieuwd naar simpele dingen als, wat eten jullie daar? Lig je lekker in je klamboe? Heb je al veel boekjes gelezen en ben je al overgestapt op maar 1x in de week douchen? En idd al die beesten, vooral veel giraffen dus. Laat maar gauw weer iets weten xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
